Προσκυνηματικός Ιερός Ναός των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ & Άννης
και Αγίου Στυλιανού και Οσίου Ιακώβου εν Ευβοία(περιοχή Αγίου Τύχωνα)
Τηλ.: 25430475, Φαξ: 25430474


Κυριακή 19 Απριλίου 2009

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

«Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν άγιον Κύριον Ιησούν τον μόνον αναμάρτητον. Τον Σταυρόν σου Χριστέ προσκυνούμεν, και την Αγίαν σου Ανάστασιν, υμνούμεν και δοξάζομεν· συ γαρ ει Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί προσκυνήσωμεν την του Χριστού αγίαν Ανάστασιν·ιδού γαρ ήλθε διά του Σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τον Κύριον, υμνούμεν την Ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γαρ υπομείνας δι ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν».

Παρασκευή 17 Απριλίου 2009

Η Άκρα Ταπείνωση



Οι πέντε πληγές του Ιησού - Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Μου γράφεις οτι ακουσες από ηλικιωμένες γυναίκες κάποιο παραμύθι για τις πέντε πληγές του Ιησού, και ρωτάς που βρέθηκε αυτό το παραμύθι;

. . . . . . . . . .

Οι πέντε πληγές του Ιησού δεν είναι λόγια αλλά φοβερή πραγματικότητα. Γι αυτό είναι καλύτερα να τις γνωρίζουμε και από τα λόγια. Δυο πληγές στα χέρια, δυο πληγές στα πόδια και μία στα πλευρά. Όλες από μαύρο σίδερο και ακόμα περισσότερο από την κατάμαυρη ανθρώπινη αμαρτία. Τρυπημένα τα χέρια που ευλόγησαν. Τρυπημένα τα χέρια που περπάτησαν και οδήγησαν στη μόνη ορθή οδό. Τρυπημένο στο στήθος, από το οποίο ξεχυνόταν πύρινη ουράνια αγάπη στα παγωμένα ανθρώπινα στήθη.

Επέτρεψε ο Υιός του Θεού, να Του τρυπήσουν τα χέρια εξαιτίας των αμαρτιών πολλών χεριών - δάση χεριών - τα οποία φόνευσαν, έκλεψαν, έκαψαν, άρπαξαν, παγίδευσαν, βιαιοπράγησαν. Και να του τρυπήσουν τα πόδια για τις αμαρτίες πολλών ποδιών - δάση ποδιών - που περπάτησαν στο κακό, σύλησαν την αθωότητα, καταπάτησαν το δίκαιο, μόλυναν τα ιερά και πάτησαν την καλοσύνη. Και του τρύπησαν το στήθος εξαιτίας πολλών πετρωμένων καρδιών - νταμάρια καρδιών - στις οποίες γεννήθηκε κάθε μοχθηρία και κάθε ασέβεια και οι ιερόσυλοι λογισμοί και οι κτηνώδεις επιθυμίες και στις οποίες μέσα από όλους τους αιώνες σφυρηλατήθηκαν κολασμένα σχέδια αδελφού εναντίον αδελφού, γείτονα εναντίον γείτονα, ανθρώπου εναντίον του Θεού.

Τα χέρια του Ιησού τρυπήθηκαν για να θεραπευθούν του καθενός τα χέρια από τα αμαρτωλά έργα. Τα πόδια του Ιησού τρυπήθηκαν για να επιστρέψουν καθενός τα πόδια από τους αμαρτωλούς δρόμους. Το στήθος του Ιησού τρυπήθηκε για να πλυθεί κάθε καρδιά από τις αμαρτωλές επιθυμίες και σκέψεις.

. . . . . . . . . . ..

Οι πέντε πληγές του Ιησού ας σου μάθουν, να φροντίζεις τις πέντε αισθήσεις σου για τον ζώντα Θεό.

Οι πέντε πληγές του Ιησού είναι πέντε πηγές πεντακάθαρου αίματος, με το οποίο πλύθηκε το ανθρώπινο γένος και αγιάσθηκε η γη. Απ’ αυτές τις πέντε πληγές χύθηκε όλο το αίμα του Δίκαιου, όλο μέχρι την τελευταία σταγόνα. Ο Θαυματουργός Κύριος, που ήξερε να πολλαπλασιάσει τους άρτους και με πέντε άρτους να χορτάσει πέντε χιλιάδες πεινασμένους, πολλαπλασιάζει εκείνο το πεντακάθαρο αίμα Του και μ’ αυτό τρέφει και ενώνει σε χιλιάδες ναούς πολλά εκατομμύρια πιστών. Αυτό είναι η Θεία Κοινωνία.
Τη Μ. Παρασκευή πλησίασε ψυχικά μαζί με την Παναγία Θεομήτορα κάτω από το Σταυρό για να σε πλύνει εκείνο το ζωοποιό αίμα από τις πέντε πληγέ του Ιησού. Για να μπορείς με την καθαρισμένη και αναζωογονημένη ψυχή να φωνάξεις την Κυριακή μαζί με τις Μυροφόρες: Χριστός Ανέστη!

( Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται, Εκδ. Εν πλω, σ.76-78).

Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

Οδοιπορικό της Μεγάλης Εβδομάδος


Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η εβδομάδα πριν το Πάσχα, από την Κυριακή των Βαΐων το βράδυ μέχρι και το Μ. Σάββατο. Ονομάζεται «Μεγάλη», όπως εξηγεί ο Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος γιατί τα γεγονότα που τελούνται και βιώνονται στους Ιερούς Ναούς είναι κοσμοσωτήρια για τον άνθρωπο.


(Ο όρθρος τελείται την Κυριακή των Βαΐων, εσπέρας)
Την Μεγάλη Δευτέρα κυριαρχούν δύο γεγονότα:
α) Η ζωή του Ιωσήφ (του 11ου υιού του Πατριάρχη Ιακώβ), του ονομαζόμενου Παγκάλου. Ο Ιωσήφ με την περιπέτειά του (εφθονήθη από τους αδελφούς του και πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο) αλλά και δια την αρετή του, κυρίως την ανεξικακία και την πραότητα του, προεικονίζει τον ίδιο τον Χριστό και το Πάθος Του.
β) Το περιστατικό της ξηρανθείσης συκής (Ματθ. 21, 18‐22) που συμβολίζει τη συναγωγή των Εβραίων η οποία δεν είχε να παρουσιάσει καρπούς πνευματικούς, αλλά επίσης είναι σύμβολο παντός ανθρώπου μη έχοντος πνευματική καρποφορίαν.


(Ο όρθρος τελείται τη Μεγάλη Δευτέρα, εσπέρας)
Την Μεγάλη Τρίτη «μνείαν ποιούμεθα» των παραβολών:
α) Των δέκα παρθένων (Ματθ. 25, 1‐13) η οποία μας διδάσκει την εγρήγορση, τη διαρκή νήψη για τη συνάντηση του Νυμφίου Χριστού και την μέλλουσα κρίση. Από την παραβολή των δέκα παρθένων είναι εμπνευσμένο το τροπάριο «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται...» και το «Τον νυμφώνα σου βλεπω Σωτήρ μου, κεκοσμημένον...»
β) Των Ταλάντων που μας προβάλει την καλλιέργεια και την αύξηση των πνευματικών μας χαρισμάτων.


(Ο όρθρος τελείται τη Μεγάλη Τρίτη, εσπέρας)
Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην πόρνη γυναίκα (Ματθ. 26, 6‐16), η οποία μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και έλαβε την άφεση των αμαρτιών της, γιατί «ἡγάπησε πολύ». Ξεχωρίζει το περίφημο τροπάριο (δοξαστικό των αποστίχων) της υμνογράφου Αγ. Κασσιανής, το οποίο εκφράζει τη θερμή μετάνοια της αμαρτωλού. Ακόμη την ημέρα αυτή η Εκκλησία δια της υμνωδίας της φέρει στη μνήμη μας τη σύγκληση του συνεδρίου, δικαστηρίου των Ιουδαίων, το οποίο αποφάσισε την σύλληψη και καταδίκη του Κυρίου, καθώς επίσης και την απόφαση του Ιούδα να παραδώσει τον Κύριο. Την Μ.Τετάρτη το πρωί τελείται η τελευταία Ακολουθία των Προηγιασμένων Δώρων και ο ιερέας λέει για τελευταία φορά, την προσευχή του Αγίου Εφραίμ. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο η προετοιμασία για το Πάθος τελειώνει και ο Κύριος μας καλεί στο τελευταίο Του δείπνο.


(Ο όρθρος τελείται τη Μεγάλη Τετάρτη, εσπέρας)
Την Μεγάλη Πέμπτη εορτάζουμε 4 γεγονότα:
α) Τον ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλ. των ποδών των μαθητών από το Χριστό, δείχνοντας την έμπρακτη εφαρμογή του «ὁ πρῶτος οὖν ὑμῶν ἔστω πάντων διάκονος».
β) Τον Μυστικό Δείπνο, δηλαδή την παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
γ) Την αρχιερατική προσευχή του Κυρίου στο Όρος των Ελαιών και
δ) την προδοσία του Ιούδα, δηλαδή την αρχή του Πάθους του Κυρίου. Παράλληλα, το απόγευμα της Μ. Τετάρτης τελείται η ακολουθία του Ιερού Ευχελαίου. Το πρωί της Μ. Πέμπτης τελείται ο εσπερινός με τη Θ. Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου.


(Ο όρθρος τελείται τη Μεγάλη Πέμπτη, εσπέρας)
Την Μεγάλη Παρασκευή έχουμε την Κορύφωση του θείου δράματος, τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε και βιώνουμε τα Σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας. Δηλαδή: Tους εμπτυσμούς, τα μαστιγώματα, τις κοροϊδίες, τους εξευτιλισμούς, το αγκάθινο στεφάνι, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τις ύβρεις, τους γέλωτας την πορφυρά χλαίνα, τον κάλαμο, τον σπόγγο, το όξος, τους ήλους, την λόγχη και κυρίως την Σταύρωση και το θάνατο του Χριστού. Γίνεται επίσης μνεία του ευγνώμονος ληστού, ο οποίος δια της μετανοίας του άνοιξε πρώτος τις πύλες του παραδείσου. Το πρωί της Μ. Παρασκευής τελείται η ακολουθία των Μεγάλων Ωρών και ο εσπερινός της Αποκαθήλωσης.


(Ο όρθρος τελείται τη Μεγάλη Παρασκευή, εσπέρας)
Το Μεγάλο Σάββατο εορτάζουμε την Ταφή του Κυρίου και την κάθοδο στον Άδη. Η Εκκλησία δια της υμνωδίας της, εκφράζει την έκπληξή της μπροστά στο παράδοξο της ταφής του Θεού και ταυτόχρονα την βεβαιότητά της, πώς «τοῦτο Σάββατόν ἐστι τὸ ὑπερευλογημενον, ἐν ᾧ Χριστὸς ἀφυπνώσας ἀναστήσεται τριήμερος». Ψάλλονται τα Εγκώμια και έχουμε την περιφορά του Επιταφίου.


(Τελείται το Μ. Σάββατο πρωί και βράδυ)
Το Μεγάλο Σάββατο πρωί τελείται η λεγόμενη «1η Ανάσταση», δηλαδή ο εσπερινός της Αναστάσεως με την Θ. Λειτουργία του Μ. Βασιλείου. Είναι το μόνο Σάββατο του χρόνου που τηρείται αυστηρή νηστεία, για την παραμονή του Κυρίου στον Άδη. Το Μεγάλο Σάββατο τα μεσάνυχτα εορτάζουμε την ζωηφόρο Ανάσταση του Κυρίου μας, την ήττα του θανάτου και της φθοράς και την αφή του Αγίου Φωτός στον κόσμο από τον Πανάγιο Τάφο.

Κυριακή του Πάσχα, πρωί ή απόγευμα τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης», όπου σε πολλές γλώσσες διαβάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο (Ιω. 20, 19‐25) και διατρανώνεται παγκοσμίως η Ανάσταση του Κυρίου.

«Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου, ἀπαρχήν· καί σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τον αἴτιον, τον μόνον εὐλογητόν τῶν πατέρων Θεόν καί ὑπερένδοξον» (Ωδή ζ΄ ‐ Κανόνας Αναστάσεως).

Η λέξη «Πάσχα» σημαίνει πέρασμα, διάβαση. Η γιορτή της Διάβασης (Πάσχα) ήταν για τους Εβραίους η ετήσια ανάμνηση όλης της ιστορίας της σωτηρίας τους, η διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας, το πέρασμα από τη σκλαβιά των Αιγυπτίων στην ελευθερία. Για τους χριστιανούς εορτάζεται η Aνάσταση του Σωτήρα Ιησού Χριστού, το πέρασμα από την φθορά στην αφθαρσία, από το σκοτάδι στο φώς, από τον πόνο στη χαρά, από τον θάνατο στη ζωή. Ο Ιησούς Χριστός έγινε η εκπλήρωση αυτού του Πάσχα, έγινε το Πέρασμα. Αυτός πραγματοποίησε την τελική διάβαση από το θάνατο στη ζωή από τούτο τον «παλαιό κόσμο» στον «καινό κόσμο», στον «καινό χρόνο» της Βασιλείας του Θεού. Ο Χριστός έδωσε και σε μάς τη δυνατότητα για μια τέτοια διάβαση.